|
Sjongejonge, 1 oktober vandaag! En dat terwijl onze (late) zomervakantie nog maar kort achter ons ligt. Even omschakelen hoor, maar gelukkig hebben we de foto's nog! We zijn weer naar Oostenrijk geweest, ons lievelingsvakantieland kan ik wel zeggen. Hoeveel ik ook als oud-Amelander van het strand, de duinen en de zee houd, ook de Alpen hebben een magische aantrekkingskracht en die zoeken we in de vakanties dan ook graag op. Wat we het liefste doen is wandelen en genieten van de rust en de natuur. Voor een ander klinkt dat misschien saai, maar zo brengen wij onze dagen het liefste door. Rugzak op, genoeg water en "Semmeln" (Kaiserbroodjes op z'n tirools) mee, bergschoenen aan en gaan. Soms een paar uurtjes, soms een hele dag. Al dan niet met een bergtop en/of berghut als doel. Er zijn uiteraard heus momenten dat manlief en ik tegen elkaar zeggen: wat bezìelt een mens... ?!? Als de weg niet goed gemarkeerd is en de kaart ook geen uitsluitsel geeft, of als het pad geblokkeerd is door omgewaaide of afgezaagde bomen, of als het pad langs een afgrond wel èrg smal en steil is. Maar dan... het gevoel als je na een zware klim, met soms best gevaarlijke of lastige stukken en met heel veel hoogtemeters in de benen de top bereikt is onbeschrijflijk! Het geeft een ongelooflijk gevoel van overwinning als je het hebt gehaald. Net als het gevoel dat je krijgt als je te midden van die machtige rotsmassieven staat. Een mens is zo nietig, het zet je hele leven weer even in perspectief. Ik kan dat met niks anders vergelijken. Daar doe je het voor, èn voor de fantastische uitzichten natuurlijk!! De foto's zijn gemaakt in september in en rond het Gailtal en het Villgratental, Oostenrijk. (Klik om te vergroten)
0 Comments
Geloof het of niet, maar mijn eigen dochters + man etc. heb ik niet zo vaak voor de lens als je misschien zou denken. Ik vraag mezelf ook weleens af hoe dat komt. Het antwoord: ze hebben er niet persé altijd zin in. Komt ze weer aan met de camera. Maar soms moeten ze (nee hoor), of willen ze spontaan en dan gaan we even een shootje doen! Oja, en af en toe gaan we voor een selfietje met ons vieren, gewoon met mobiel ;) (Klik om te vergroten) Ik krijg geregeld de vraag of ik ook weleens foto's maak met mijn mobieltje. Het antwoord is ja! Zo waren wij laatst op Ameland, en hoewel het schitterend zomerweer was, stond er wel een keiharde wind. Iedereen die weleens de duinen oversteekt naar het strand, weet dat je dan zo ongeveer weggeblazen èn gezandstraald wordt. Dat zijn precies de dagen dat ik mijn dure camera maar liever thuis laat, net als wanneer er regen dreigt! Dan pak ik mijn mobieltje erbij om foto's en/of filmpjes te maken. De kwaliteit is natuurlijk anders dan van mijn Canon, maar gelukkig toch best acceptabel! Meestal dan ... ;-) (Klik om te vergroten) Het barst van de vogels in onze tuin, zo leuk en gezellig! Ik zag laatst warempel een specht. Ik fotografeer ze graag, al gaat dat de ene keer makkelijker dan de andere. Merels en turkse tortelduifjes zijn vrij rustig, meesjes en mussen erg druk en schichtig en spreeuwen zitten er een beetje tussenin. Lijkt het je ook leuk om vogels te fotograferen, dan heb ik hier een paar tips: - lok vogels je tuin in met vogelvoer, een appeltje, een schaaltje met vers water etc. - hang nestkastjes op - een tuin met veel groen, bomen en struiken is natuurlijk een groot voordeel - maak je tuin niet te netjes. Vogels houden van rommelhoekjes - gebruik geen slakken-gif of ander gif! Dan de fotografietips: - hou je camera steeds bij de hand zodat je snel kunt reageren - gebruik een telelens; hoe langer hoe beter (ik gebruik de Tamron 70-300mm) Zo kun je op afstand blijven en jaag je de vogels niet weg. - zorg voor een snelle sluitertijd, bv 1/500 (zet zonodig je iso hoger) - kies een momentje dat je even tijd hebt, bv als je aan de koffie zit - zoek een strategische plek, buiten of vanuit huis - maak het jezelf gerust gemakkelijk in een luie stoel ;-) - observeer de vogels een poosje zodat je hun gedrag een beetje leert kennen - verroer je zo min mogelijk en wacht vervolgens geduldig je kans af (klik om te vergoten) Wat een klein wereldje hè met die mist met code geel voor het verkeer en alles, maar óók met een mysterieus sfeertje. Vorige week woensdag was het door de mist heen toch nog een beetje zonnig, en dat zorgde voor mooie taferelen. Ik had de koffie op en ben op de fiets gestapt om een rondje dorp te fotograferen: Grijpskerk in de mist. En het had ook nog een beetje gevroren. Extra mooi! (Klik om te vergroten) Ik hou van de herfst, ik vind het een heerlijk seizoen. Al die prachtige, warme kleuren die van de natuur afspatten, het mooie licht, de best aangename temperatuur zodat je (meestal) nog net geen winterjas aan hoeft. En met een beetje geluk schijnt de zon ook nog volop! We hebben natuurlijk veel regen gehad in de eerste weken van oktober, en eerlijk is eerlijk, dan vind ik de herfst niks aan. Maar als het dan opknapt, wauw! Het leuke van al die regen is trouwens wèl dat er ontiegelijk veel paddenstoelen zijn dit jaar. Ontelbaar veel, en ook ontelbaar veel soorten. Je hoeft ze bijna niet eens te zoeken; je struikelt er vanzelf over. En paddestoelen zijn heel fotogeniek met hun mooie vormen en kleuren. Ze blijven braaf in het gelid staan, lopen niet weg, en waaien niet om, kortom: het zijn dankbare 'fotomodellen'. Het blijft de komende dagen nog mooi weer, dus we genieten er nog maar even van! (Klik om te vergroten) Gelukkig hebben we de foto's nog! Wat was het heerlijk, maar wat vloog de vakantie weer voorbij. De reis (met z'n tweeën, de kinderen gingen dit jaar niet meer mee) ging van Vorarlberg in Oostenrijk naar het Comomeer in Italië, en daarna wederom naar Oostenrijk, maar nu naar een ander deel: Osttirol. Een mooie afwisseling van wandelingen, rust & natuur in de bergen enerzijds, en de levendige drukte en gezelligheid van prachtige stadjes rond het Comomeer anderzijds. Heel erg leuk! (Klik om te vergroten. Onder elke foto staat een onderschrift) Een paar weken geleden spotte ik een gezinnetje Boerenzwaluwen. Ik had met mijn dochter een heerlijke bos/strandwandeling gemaakt in Hollum (op Ameland) en net toen we naar huis zouden gaan, zag ik op de valreep een paar jonge zwaluwtjes op een tak van een dennenboom zitten aan de rand van het bos. Jonge vogels kun je doorgaans makkelijk herkennen aan hun fluffy verenpakje en hun chaggerijnige smoeltjes. Op hetzelfde moment kwam vader of moeder aanvliegen en gingen alle vogelbekjes wijd open: wij hebben honger! We zijn een poosje blijven staan om deze 'vliegshow' te aanschouwen. En te fotograferen natuurlijk. Wat overigens niet mee viel moet ik zeggen, want het ging echt razendsnel allemaal: wàt een acrobaten zeg! Toen het uiteindelijk toch lukte was ik super blij. Afijn; de plaatjes waren 'binnen' en toen hebben we nog even een poosje staan genieten van het schouwspel. Gewoon met het blote oog ipv door het oog van de camera. Wat een prachtig schouwspel! (Klik om te vergroten) Ik hou (ook) erg van macro-fotografie (= hele kleine dingetjes fotograferen), maar dat is nogal tijdrovend als je het een beetje goed wilt doen - en dat wil ik ;-) Je moet echt veel geduld hebben en daarom komt het er niet altijd van. Maar de afgelopen weken heb ik er weer eens een projectje van gemaakt voor mezelf, met de volgende foto's als resultaat. De tuin is net een schatkamer! Je ziet soms echt bizarre beestjes. Momenteel hebben we veel last van mieren, die ondergraven de hele bestrating tot een soort sinkholes aan toe, maar als je ze van zò dichtbij ziet dan wil je ze toch liever ook weer niet vermoorden. Zeker niet met gif, want daar help je ook de rest van de natuur mee om zeep. Maar: eerlijk is eerlijk ... dit vind ik wel een lastig dilemma, want de kuilen in de oprit worden steeds dieper en de zandhopen steeds hoger. Nou ja, voorlopig laat ik het maar even zo, maar er zit uiteindelijk wel een grens aan mijn liefde voor de natuur. Bladluizen zijn ook rijkelijk vertegenwoordigd, maar de meeste planten lijden er niet echt onder. Wil je ze toch weg hebben, van je roos bv waar ze vaak dol op zijn, zet er dan een harde straal van de tuinslang op. Heel effectief! Afijn, wat ik maar wil zeggen: de natuur zit wonderbaarlijk in elkaar. Laten we er zo zuinig mogelijk op zijn! Oók op deze beestjes, dus please mensen, grijp niet meteen naar de gifspuit of vliegenmepper. Want meestal kunnen ze echt geen kwaad, en zijn ze juist op hun geheel eigen wijze allemaal hartstikke nuttig als voedsel voor andere dieren, als opruimers of als bestuivers. (KLIK vooral om te vergroten, dan zie je ook de namen eronder staan) PS Voor de geïnteresseerden: alle foto's zijn gemaakt met een 100mm f/2.8 macrolens. Hèhè eindelijk weer eens een verse blogpost. We hebben jonge vogels in de tuin en dat betekent: de hele dag gratis vermaak! Prachtig om het gezinsleven van een spreeuwenfamilie te volgen. Het draait natuurlijk maar om één ding, en dat is eten. Véél eten en liefst zo vaak mogelijk. Nou weet ik toevallig dat je (volgens de kenners) vogels het hele jaar door mag bijvoeren, in tegenstelling tot 'vroeger' toen het afgeraden werd om ze in de lente & zomer te voeren. Afijn, de inzichten zijn veranderd en dus had ik weer een nieuw potje vogelpindakaas opgehangen. En hoe snel ze dat doorhebben! Binnen de kortste keren zaten ze heerlijk te smikkelen, met de jonkies vol ongeduld op het randje van de schutting te wachten. En als het ze te lang duurt zetten ze het op een krijsen, zodat paps en/of mams (?) maar zo snel mogelijk met een bekje vol voer aan komen zetten. De jongen kunnen al wel vliegen, maar het landen is nog wel een dingetje. Voor de zekerheid landen ze doorgaans bovenop de pergola naast de schutting die dik begroeid is met klimop. Als het dan een beetje misgaat is het in elk geval een zachte landing! (Klik om te vergroten) Met oudste dochter die momenteel in het buitenland studeert kom je nog eens ergens. In Dublin in dit geval! Toen we haar op 1 september 2018 uitzwaaiden op Schiphol (slik) hebben we meteen daarna plannetjes gesmeed om haar een keer op te zoeken. En wanneer kan dat beter dan met de Kerst? Een fijn vooruitzicht al duurde dat nog wel maanden natuurlijk. Maar de tijd vliegt, en zo was het toch al snel december en zaten we een paar dagen voor kerst in het vliegtuig naar Ierland. Wat was het heerlijk om elkaar weer LIVE te zien en te kunnen knuffelen en bijkletsen! Echt zo fijn! Maar ook prachtig om met eigen ogen te zien hoe ze daar woont en leeft en zich (op de fiets!) een weg door het drukke - en linksrijdende - verkeer baant. Met ons vieren hebben we Dublin verkend en wat is dat een leuke stad! De sfeer is heel gemoedelijk en de binnenstad is één en al gezelligheid met veel pubs, winkels (met fantastische etalages) en musea. Toen wij er waren was het extra gezellig door alle kerstversiering en lichtjes; heel sfeervol! De hele binnenstad is te voet prima te verkennen, en verder kun je de tram nemen of op de bus stappen (dubbeldekkers, leuk om bovenin te zitten!). Dat gaat als volgt: je meldt de buschauffeur waar je naar toe wilt en betaalt de rit contant met muntgeld. Het geld mik je in een soort collectebus, en wisselgeld krijg je niet. Precies gepast betalen dus! Vooraf flink wat kleingeld opsparen is dan ook aan te raden. Hoe dat systeem precies werkt hebben wij niet kunnen ontdekken. Zo kostte de rit vanaf het vliegveld (van meer dan een uur!) slechts € 3,30 maar een ander ritje van 10 minuten kostte bijna evenveel: € 3,00. Je kunt ook een zgn. Leap-card aanschaffen, zeg maar een ov kaart, maar dat was in ons geval onvoordeliger. Alles rijdt natuurlijk links, en dat is bij het oversteken soms echt even opletten. Zebrapaden zijn er niet, wel stoplichten die een soort kermisgeluidje maken zodra ze op groen springen. De taal is ook zowat: alles is tweetalig. Alle borden, straatnamen en posters zijn zowel in het Engels als in het Iers (Keltisch). Daar is werkelijk geen chocola van te maken, maar wel leuk om te zien en te horen. In de bus wordt de bestemming of halte ook in twee talen omgeroepen. Eigenlijk net als in Fryslân - Friesland ;-) Wat ook heel bijzonder is: je kunt veel musea gratis bezoeken. Wij hebben The National Gallery bezocht en het National Museum of Ireland (Natural History). Beide zeer de moeite waard! Mocht je nog eens overwegen om ook met Kerst naar Dublin te gaan, hou er dan rekening mee dat 1e kerstdag ALLES dicht is en plat ligt. Ook het openbaar vervoer! Op tweede kerstdag (St. Stephensday) rijdt er geen enkele bus maar zijn veel winkels en pubs wel weer open. Wij zijn wandelend naar de binnenstad gegaan, dwars door het St. Stephens Green (een park) en dat was prima te doen. Die dag was het gezellig druk in de binnenstad en kon je op koopjesjacht. Een aantal musea hield de deuren wel dicht. Wij hadden heel graag ook de Library van het Trinity College willen bezoeken, maar die was de hele vakantieperiode helaas gesloten. Wij hebben echt onze ogen uitgekeken, erg genoten, maar het moment van afscheid nemen van onze dochter naderde natuurlijk weer veel te snel! Dat was weer even slikken ... Misschien moeten we gewoon nieuwe plannen maken om terug te gaan want er is nog genoeg te ontdekken, ook buiten de stad. Wat het prijsniveau betreft: dat viel ons alleszins mee. Eten kun je in de meeste pubs, maar er zijn ook meer dan genoeg leuke eettentjes waar je heerlijk kunt eten voor niet teveel geld (Pizzeria Sano, The Hungry Mexican). En in de Aldi's en Lidl's betaal je ongeveer net zoveel voor je boodschappen als in Nederland. Is Dublin nou een supermooie stad? Nee, dat niet, daarvoor is de stad buiten het centrum te grauw, te vervallen en te vies. Maar de sfeer, de gezelligheid, de pubs met live muziek, de vele vrolijk gekleurde voordeuren en alle dingen die er zijn te doen en beleven maken dat méér dan goed! Het heeft een heel eigen sfeertje en het is beslist de moeite waard om dat te ontdekken, al dan niet met een flink glas Guinness erbij :-) Sláinte! (= proost) (Klik om te vergroten) Oeh ... gelukkig! Nog net op tijd zag ik een aankondiging van deze fantastische expositie van de Amerikaanse fotograaf David LaChapelle in het Groninger Museum. Daar moest ik heen! Zo gezegd zo gedaan. Ruim 70 spectaculaire foto's zijn er tentoongesteld, afgedrukt op gigantisch formaat (op zich al indrukwekkend). De beelden zijn even prachtig als controversieel, en even kleurrijk als surrealistisch. Een aantal werken zijn duidelijk geïnspireerd op de Italiaanse meesters (Michelangelo, Botticelli), bij andere foto's dènk je dat je naar een in full-color afgedrukte foto van een fabriek kijkt. Maar schijn bedriegt (meer verklap ik niet). Stuk voor stuk ongelooflijk knap gemaakt, zonder Photoshop. Je gelooft het bijna niet. Schoonheid, religie en natuur spelen een belangrijke rol in de foto's. Maar ook de ondergang van de mens, zoals de foto van Michael Jackson in de armen van "Maria". Dat werk heeft als ondertitel: "Hold Me, Carry Me Boldly" (uit het nummer Will you be there van Michael Jackson). De behoorlijk confronterende boodschap achter veel beelden (citaat): "LaChapelle vertelt dat het werken in de mode voelde als een paradox: ik kon er niet meer tegen dat modebladen het idee promoten dat je gelukkig wordt van je volgende aankoop. De mensheid staat door de klimaatverandering op de rand van de afgrond, en wij zijn aan het shoppen. Het is allemaal alleen maar afleiding." De expositie is nog t/m zondag 28 oktober te zien. Hieronder een kleine impressie, maar eigenlijk doen deze foto's (van mijn mobieltje) de èchte foto's geen recht: gewoon zelf gaan kijken dus! 😊 Al is het alleen al om alle interessante verhalen àchter de foto's te leren kennen (het gratis boekje ligt bij de ingang). Absoluut de moeite waard!! Tip: ga vroeg, dan is het nog lekker rustig. Oja: over smaak valt natuurlijk niet te twisten. Ikzelf was dan wel zeer onder de indruk, maar getuige het bericht in het gastenboek (zie laatste foto) geldt dat niet voor iedereen! Diegene vindt de "Begaande" grond toch leuker ;-) (Klik om te vergroten) Vorige week heb ik een workshop straatfotografie gevolgd in Groningen, van Joram krol. Daarbij was het de bedoeling om het straatleven, inclusief de mensen die dat straatbeeld bepalen, vast te leggen. En dat klinkt dan toch weer een stuk simpeler dan het lijkt. Maar goed, terwijl we allerlei tips kregen van de workshopleiders, struinden we de Vismarkt af op zoek naar mooie plaatjes en - vooral - fotogenieke 'koppen'. En die zijn er genoeg, want het was markt en daar komen sowieso veel mensen op af. Alleen, en dan begint het, dan moet (=wil) je dus die fotogenieke voorbijgangers of marktkooplui graag op de foto zetten. EN DAT IS ENG! Want dan moet je gaan vragen aan wildvreemden of je ze mag fotograferen. Dat voelt echt héél ongemakkelijk, op voorhand al. Maar je kan ook van een afstandje fotograferen, en op die manier het stadse leven proberen vast te leggen. Dat heb ik maar gedaan, want ik vond het toch wel een dingetje hoor om zomaar mensen op de man af te vragen: mag ik een foto van u maken. Oftewel: ik durfde niet. Afijn, het was leuk en leerzaam en het is altijd leuk om met medefotografen op pad te zijn! Ziehier het resultaat: niet om over naar huis te schrijven, maar het smaakt zeker naar meer! Mij wacht dus een mooie nieuwe uitdaging in deze nog onbekende tak van sport. Dus ... wordt vervolgd (?) (Klik om te vergroten) Zoals bijna iedereen waarschijnlijk wel weet die mij al een tijdje volgt qua fotografie: ik hou van de herfst! De prachtige kleuren, de dauw 's morgens vroeg, de spinnenwebben en paddestoelen: het is één groot feest voor mij en volgens mij voor iedere fotograaf (ik ken tenminste geen collega's die niet van de herfst houden). De bomen zijn nog niet allemaal gekleurd in herfsttooi, en soms is het ook echt nog even goed speuren naar paddo's, maar het is nu al een lust voor het oog. En als het dan ook nog zulk fantastisch weer is zoals vandaag, dan MOET ik gewoon even op pad. Zie hier de foto-oogst van afgelopen dagen. Wat is de natuur toch prachtig! Hou jij ook van fotograferen? Of wil je je het graag (beter) leren? Als je je aanmeldt voor één van de cursussen, dan gaan we met elkaar op pad en leer je dit soort foto's te maken! Meer weten? Kijk dan even onder het kopje 'Workshops' boven aan deze pagina. Je bent van harte welkom! (Klik om te vergroten) Het was er sinds de opening in 2016 nog niet van gekomen, maar op één van de laatste dagen van de zomervakantie zijn Susan en ik er geweest hoor! Er is sinds de opening veel negatieve publiciteit rond Wildlands geweest, maar ik moet zeggen dat wij zeer aangenaam verrast waren. Het is allemaal prachtig aangelegd en de dieren hebben veel meer leefruimte gekregen ten opzichte van het oude park. Wij vonden het echt een aanrader, al miste ik de knusheid van de oude dierentuin wel een beetje. Knus kun je het nu namelijk niet meer noemen; wel prachtig, uitdagend, en verrassend. Je wordt veel minder aan het handje meegenomen zeg maar. Je ontdekt veel meer zèlf, heel leuk. Kritiek kun je ook op dit park hebben, en ik blijf persoonlijk altijd wel wat moeite hebben om wilde dieren - ook al hebben ze nog zo'n mooi verblijf - 'opgehokt' in een dierenpark te zien, maar toch: wij vonden het echt een belevenis en zèker voor herhaling vatbaar. Tips: ga vroeg en trek je lekkerste schoenen aan :-) Doe de boottocht in Jungola, en klim in de touwen van de loopbruggen. Bij de safaritour over Serenga was het erg druk, die hebben wij daarom maar overgeslagen. Maar verder: super! (Klik om te vergroten) Wàt een zomer hebben we dit jaar zeg. Ongelooflijk in zo'n beetje alle opzichten, met de hitte, de droogte, de hele dag buiten leven en de lange zwoele zomeravonden. Hoewel dat 'buitenleven' zich bij 35+ graden steeds vaker naar binnen verplaatste waar het tenminste nog een béétje te harden was. Man, man, man ... Die langdurige hitte is eerlijk gezegd niet zo aan mij besteed, en ik ben ook nog nooit zo blij geweest met regen! En velen met mij denk ik. Want mooi weer willen we allemaal wel, zeker in de vakantie, maar dit soort extreme toestanden? Nee, alsjeblieft niet zeg. Wat een drama voor alle boeren, dieren en de natuur in het algemeen. Vorig jaar waren wij in Oostenrijk op vakantie, waar het toen ook ongewoon heet was. Met 30 graden bergwandelen is dan niet echt pretje maar een ware uitputtingsslag. Dat kan het trouwens ook bij 20 graden zijn! Maar wat geeft het een enorme kick als je de tocht tot een goed eind hebt gebracht. Het doet iets met je, omdat je het ècht op eigen kracht moet doen, al hoe zwaar het op sommige momenten ook is. Je mòet door, ook als je omkeert. Afdalen is overigens soms net zo zwaar is als stijgen! Maar dat uitzicht onderweg... telkens weer anders, telkens weer adembenemend. En dat je urenlang kan lopen en niemand tegenkomt is ook al zo'n bijzonder gevoel. En dan uiteindelijk neerstrijken bij een berghut...zucht! :-) Dit jaar waren we opnieuw in Oostenrijk, en hoera, deze keer normaal weer! Niet te warm, niet te koud, niet te droog, niet te nat. Kortom: prima. Oostenrijk is een fantastisch vakantieland. De streek waar wij graag vertoeven is Ost-Tirol, tegen de Italiaanse grens aan. Alles is hier (ja, een reisbrochure is er niks bij): lieflijk, authentiek, rustiek, ruig, pittoresk, kneuterig en 'gemütlich'. Geen woord aan verzonnen! Wij zijn inmiddels alweer wekenlang terug, maar gelukkig hebben we de foto's nog :-) (Klik om te vergroten) Niet dat wij zulke fanatieke festivalgangers zijn, maar er zijn 2 festivals waar we ieder jaar heel graag naar toe gaan. De eerste vrijdag in augustus is dat traditiegetrouw het Rôggefeest op Ameland, en ergens in mei of juni - dat wisselt - gaan we altijd naar het Rapalje Zomerfolk Festival in het Stadspark in Groningen. Afgelopen weekend was het weer tijd voor Zomerfolk! En dat betekent: lekker veel vrolijke (folk-)muziek, kraampjes, workshops, lekker eten & drinken en dat alles in Keltische / middeleeuwse sferen. En het is zò relaxt! Want hoe je er ook bijloopt: het maakt niet uit. Korte broek, slippers, kilt, een vleugje gothic of een middeleeuws gewaad ... alles kan en niks is 'raar'. Beide festivals zijn geweldig, ook voor fotografen! Veel artiesten zijn doorgaans heel fotogeniek, dus je kunt je hart ophalen :-) Dit is slechts een kleine greep ... maar geloof me: je blijft daar fotograferen! Ter informatie: voor deze foto's heb ik mijn 70-300mm telelens gebruikt. Wij waren er zaterdag en hebben weer enorm genoten van het Rapalje Zomerfolk festival, nu nog even nagenieten en dan op naar het Rôggefeest! (Klik om te vergroten) Zoals jullie misschien weten kom ik als oud-Amelander nog heel geregeld op het eiland. Zo ook in de meivakantie, even een paar dagen de zeelucht opsnuiven, heerlijk! Op een mooie avond ben ik langs de dijk vanuit Hollum in oostelijke richting gefietst, en dan kom je op enig moment vanzelf bij de Feugelpôlle uit. Vrij vertaald: een soort mini-eilandje waar elk voorjaar duizenden kokmeeuwen en noordse sterns (o.a.) zitten te broeden. Het was altijd héél dicht bevolkt daar en een verschrikkelijk hels kabaal. Horen en zien verging je, even met elkaar praten lukte amper want je kon maar moeilijk boven het ijselijk geschreeuw van de vogels uitkomen! Maar nu? Het was eerder ijselijk stil. Ik zag het meteen al: het lijkt wel alsof er veel minder vogels zijn dan andere jaren. En even later hoorde ik het ook: wel wàt geschreeuw en gekrijs, maar veel en veel minder dan voorheen. Het lijkt me geen goed teken. De oorzaak weet ik niet, misschien is het toeval en is het dit jaar 'gewoon' even wat minder. Laten we dat maar hopen! (Klik om te vergroten) We hadden in april een primeur bij Mirjam van der Werf - Fotografie: na de basiscursus van vorig jaar, stond namelijk dit voorjaar de gevorderden-cursus op het programma! In de wintermaanden heb ik mij bezig gehouden met het ontwikkelen (what's in an name) van een cursus die goed zou aansluiten bij de basiscursus. Dat is een heel gepuzzel kan ik jullie vertellen, en na héél veel bijschaven, veranderen, omgooien en toevoegen / weghalen ... was het dan zover. Tijd om van start te gaan. Maar goed, dan moet je eerst cursisten hebben natuurlijk. Nou wist ik van de basiscursus dat er na afloop daarvan al mensen enthousiast vroegen wanneer ik een vervolgcursus ging geven. Ze hadden er toen al zin in! Dus allereerst heb ik alle deelnemers van de basiscursus benaderd, en wat is het dan leuk om binnen no-time een groep (of eigenlijk twee!) bij elkaar te hebben en dus ècht te kunnen beginnen. Best een spannend momentje natuurlijk, want: hoe zou deze cursus vallen? Anders dan bij de basiscursus, ligt de nadruk nl. veel minder bij 'de knoppen' maar juist veel meer op 'kijken'. Hoe maak je een mooie compositie, hoe laat je je onderwerp er mooi uitspringen, hoe werkt daglicht eigenlijk en hoe maak je optimaal gebruik van het bestaande licht? Het thema is: "Maak van je kiekje het perfecte plaatje". Oftewel: in deze cursus leer je hoe je met allerlei technieken en inzichten tot prachtige, pakkende foto's kunt komen. Ik ben echt trots op mijn cursisten die tijdens de lessen de mooiste foto's lieten zien. Mocht het nu erg serieus klinken allemaal: kijk naar de foto onderaan en je weet dat we ook nog eens heel veel plezier hebben met elkaar! En zo slaan we een mooi bruggetje naar de workshop die ik zelf vorige week vrijdag gevolgd heb in Burdaard bij Cre@nita over het bewerken van foto's in Lightroom en Photoshop. Ik werk al een aantal jaren met Lightroom, maar van daaruit door naar Photoshop was compleet onbekend terrein voor mij. Maar na deze workshop niet meer! Ik heb veel opgestoken, nieuwe vaardigheden in Lightroom geleerd en ook weet ik nu hoe Photoshop werkt. Nou ja, laat ik niet overdrijven; ik weet een piepklein beetje hoe Photoshop werkt. Dat programma is zò verschrikkelijk veelomvattend, dat heb je niet in één dag onder de knie. En ook niet in twee dagen vermoed ik maar zo. Hieronder zie je foto's zoals ze onbewerkt in Raw-formaat de fotocamera uit rollen, en zoals ze zijn nadat ik ze in LR en PS onder handen heb genomen. Want ja mensen, zo gaat dat nou eenmaal: fotografen hoeven dan wel geen doka meer in te duiken met een fotorolletje, maar het 'ontwikkelen' is nog steeds iets wat er volgens mij voor alle fotografen bij hoort. Alleen gebeurt dat vandaag de dag niet meer tussen de badjes met chemicaliën, maar gewoon op de pc. Kijk en vergelijk! (Klik om te vergroten) PS Heb jij ook een mooie camera en wil je graag van de groene stand af? Of heb je de basis onder de knie en wil je een stap verder? Kijk dan hierboven bij 'Cursus' voor het aanbod van cursussen en workshops. Gistermiddag voelde ik het ineens: lente in de lucht! Het zonnetje scheen, en het was voor het eerst zo heerlijk zwoel dat het eigenlijk te warm was voor de winterjas die ik aanhad. Ik moest boodschappen doen, en wat ik dan altijd zo grappig vind, is dat je vaak metéén mensen ziet die 'met zonder jas' op de fiets springen. In een t-shirtje. Al dan niet ondertussen een vrolijk deuntje fluitend. Het weer doet iets met mensen, dat is een feit volgens mij. Toen het zo voorjaarsachtig was gister, vergat ik voor het eerst dat ik tot nu toe eigenlijk nog steeds met mijn hoofd in de sneeuw zat. Figuurlijk dan. Dat zit zo: wij zijn vorig weekend terug gekomen van een fantastische week vakantie in Oostenrijk. Daar hebben we zo ontzettend genoten van de sneeuw, de kou en de zon ... daar genieten we echt nog dagelijks van na. Jammer genoeg kreeg ik een ongelukje op de piste waardoor het na 2 dagen skiën voor mij voorbij was op de lange latten. Maar wandelen en fotograferen / filmpjes maken in de sneeuw tussen de bergen is óók heerlijk. Al baalde ik wel verschrikkelijk dat ik het skiën wel kon vergeten. Stond ik daar bij de 'Notartzt' op de stoep ipv op de piste. Ik had mijn pols zwaar verstuikt (gelukkig niet gebroken, want dat was al eens gebeurd met schaatsen!) en mijn halve arm was gigantisch dik. En bovendien zo pijnlijk, dat zelfs de camera vasthouden nog niet zonder slag of stoot ging. Nou ja, inmiddels gaat het veel beter, en ... gelukkig hebben we de foto's nog. En zelfs de röntgenfoto's deze keer ;-) Voor de rest van de week krijgen we volgens Gerrit Hiemstra weer veel regen, maar ook weer vorst en dan zal het lentegevoel vast weer ver te zoeken zijn. En daarom: voor deze keer gewoon nog maar even nagenieten van de winter, en laat daarna de lente maar losbarsten! (Klik om te vergroten) Voor we 2018 in flitsen is het tijd voor een kleine terugblik op 2017. Wat een mooi jaar was het voor mij, met weer zoveel ontzettend leuke, lieve en enthousiaste mensen voor de lens. Wat heb ik ongelooflijk veel gelachen met jullie!! Maar dat niet alleen: 2017 was ook het jaar waarin ik met heel veel plezier - gezellig aan de keukentafel :-) - voor het eerst fotocursussen heb gegeven. Zo leuk! Hierbij kwam voor mij alles mooi samen: zowel het fotograferen als het lesgeven. Van huis uit ben ik namelijk juf, dus ... wat is er dan mooier om juist op deze manier mijn kennis over te dragen over fotografie! We hebben zoveel leuke, gezellige, hilarische en natuurlijk ook leerzame momenten beleefd met elkaar, ik heb daar erg van genoten. In 2018 staan er dan ook zeker nieuwe cursussen op de planning. Mijn gezin speelt altijd een belangrijke rol tijdens mijn werk. In de achterhoede, dat wel, daarom merken jullie daar meestal niet zoveel van. Maar zonder hun hulp, support en begrip zou ik Mirjam van der Werf - Fotografie niet zo van de grond hebben gekregen!! Dus lieve Tim, Ilse en Susan, bij deze: dank jullie wel! En ook wil ik al mijn klanten, cursisten èn niet te vergeten alle trouwe volgers / likers / delers op Facebook en mensen die mijn website geregeld bezoeken heel hartelijk bedanken. Ik fotografeer heel graag, maar zonder jullie enthousiasme zou het echt niet half zo leuk zijn! Ziezo, ik heb gezegd 😊. Op naar 2018. Ik wens jullie een prachtig nieuwjaar toe! Even een tussendoor-blogje. Omdat niet iedereen op Facebook zit. Gister had ik namelijk een aantal natuurfoto's op mijn facebookpagina gepost die enorm veel (positieve :-) ) reacties opleverden. Die wil ik de niet-facebookers niet onthouden! Het ging om de onderstaande foto's, gisterochtend in alle vroegte gemaakt in Leek op Landgoed Nienoord. Door het prachtige weer èn het vroege tijdstip leek het wel een sprookjeslandschap. (Klik om te vergroten) PS Zit je wel op FB maar heb je mijn pagina nog geen like-je gegeven? Oei ... zonde, want door hem te liken mis je niks meer! :-) Wie houdt er nu niet van de herfst? Ik wel in elk geval! Al die kleuren, nog een prima temperatuur en dat mooie zachte licht, het is buiten één groot feest, en het mooiste moet nog komen. Want zoals de oplettende mens vast weet: de bomen en struiken zijn nog lang niet allemaal voorzien van een rode/bruine/oranje/gele herfst-tooi. De meeste bomen zijn nog gewoon groen momenteel, dus ik verwacht nog wel wat meer spektakel qua kleur de komende weken. Tussen de buien en bedrijven door ben ik even op jacht geweest naar mooie herfstblaadjes, paddestoelen en meer van dat soort najaarsachtige dingen. Het was er vandaag prachtig weer voor, en dat wakkert mijn liefde voor dit jaargetijde wel flink aan moet ik zeggen. Want eerlijk is eerlijk; met al die regen en harde wind van de afgelopen tijd ... ik mag dan fan van de herfst zijn: er zit wel een grens aan die liefde. Heb jij een hekel aan de herfst en zit je liever binnen met een lekker kopje thee ofzo bij de hand, dan heb je altijd deze foto's nog. Lekker koekeloeren bij de kachel, ook wel fijn :-) Deel 2 volgt binnenkort! (Klik om te vergroten) |
