Het was er sinds de opening in 2016 nog niet van gekomen, maar op één van de laatste dagen van de zomervakantie zijn Susan en ik er geweest hoor!
Er is sinds de opening veel negatieve publiciteit rond Wildlands geweest, maar ik moet zeggen dat wij zeer aangenaam verrast waren. Het is allemaal prachtig aangelegd en de dieren hebben veel meer leefruimte gekregen ten opzichte van het oude park. Wij vonden het echt een aanrader, al miste ik de knusheid van de oude dierentuin wel een beetje. Knus kun je het nu namelijk niet meer noemen; wel prachtig, uitdagend, en verrassend. Je wordt veel minder aan het handje meegenomen zeg maar. Je ontdekt veel meer zèlf, heel leuk. Kritiek kun je ook op dit park hebben, en ik blijf persoonlijk altijd wel wat moeite hebben om wilde dieren - ook al hebben ze nog zo'n mooi verblijf - 'opgehokt' in een dierenpark te zien, maar toch: wij vonden het echt een belevenis en zèker voor herhaling vatbaar. Tips: ga vroeg en trek je lekkerste schoenen aan :-) Doe de boottocht in Jungola, en klim in de touwen van de loopbruggen. Bij de safaritour over Serenga was het erg druk, die hebben wij daarom maar overgeslagen. Maar verder: super! (Klik om te vergroten)
0 Comments
Wàt een zomer hebben we dit jaar zeg. Ongelooflijk in zo'n beetje alle opzichten, met de hitte, de droogte, de hele dag buiten leven en de lange zwoele zomeravonden. Hoewel dat 'buitenleven' zich bij 35+ graden steeds vaker naar binnen verplaatste waar het tenminste nog een béétje te harden was. Man, man, man ... Die langdurige hitte is eerlijk gezegd niet zo aan mij besteed, en ik ben ook nog nooit zo blij geweest met regen! En velen met mij denk ik.
Want mooi weer willen we allemaal wel, zeker in de vakantie, maar dit soort extreme toestanden? Nee, alsjeblieft niet zeg. Wat een drama voor alle boeren, dieren en de natuur in het algemeen. Vorig jaar waren wij in Oostenrijk op vakantie, waar het toen ook ongewoon heet was. Met 30 graden bergwandelen is dan niet echt pretje maar een ware uitputtingsslag. Dat kan het trouwens ook bij 20 graden zijn! Maar wat geeft het een enorme kick als je de tocht tot een goed eind hebt gebracht. Het doet iets met je, omdat je het ècht op eigen kracht moet doen, al hoe zwaar het op sommige momenten ook is. Je mòet door, ook als je omkeert. Afdalen is overigens soms net zo zwaar is als stijgen! Maar dat uitzicht onderweg... telkens weer anders, telkens weer adembenemend. En dat je urenlang kan lopen en niemand tegenkomt is ook al zo'n bijzonder gevoel. En dan uiteindelijk neerstrijken bij een berghut...zucht! :-) Dit jaar waren we opnieuw in Oostenrijk, en hoera, deze keer normaal weer! Niet te warm, niet te koud, niet te droog, niet te nat. Kortom: prima. Oostenrijk is een fantastisch vakantieland. De streek waar wij graag vertoeven is Ost-Tirol, tegen de Italiaanse grens aan. Alles is hier (ja, een reisbrochure is er niks bij): lieflijk, authentiek, rustiek, ruig, pittoresk, kneuterig en 'gemütlich'. Geen woord aan verzonnen! Wij zijn inmiddels alweer wekenlang terug, maar gelukkig hebben we de foto's nog :-) (Klik om te vergroten) |
WELKOM op mijn BLOG. Hier vind je mijn foto's van o.a. de natuur, macro en vakanties.
ARCHIEF:
Oktober 2020
|