|
Vorige week vrijdag heb ik een topdag beleefd als fotograaf: ik mocht namelijk - voor het eerst - een bruiloft fotograferen!! De bruid en bruidegom zouden elkaar op 22 april 2016 het ja-woord geven, en ergens in de winter van 2015 kreeg ik de vraag: wil jij de foto's maken op onze trouwdag? Dat ik daar nul ervaring mee had, dat maakte ze niks uit. Ze wilden mij heel graag en ooh ... dat is toch wel heel speciaal! Hoewel ik er wel even een nachtje over heb geslapen, voelde het zo goed dat ik volmondig JA heb gezegd. Ik ben al eerder benaderd om een trouwerij vast te leggen, maar dat was op dat moment voor mij nog een brug te ver. Maar inmiddels ben ik zowel qua apparatuur als ervaring met talloze foto-opdrachten zover dat ik het deze keer wel aandurfde. Ik had er ongelooflijk veel zin in, niet in de laatste plaats door het enthousiasme van het bruidspaar! Spannend was het natuurlijk ook ... het moet tenslotte wel in één keer goed! En bovendien mag en wil je op de Grote Dag geen moment missen. En hoe het ik het allemaal heb ervaren, dat vertel ik over een paar weken. Met foto's uiteraard. Die kan ik nu nog niet laten zien, dus jullie moeten maar even genoegen nemen met deze mini-collage. Wordt vervolgd dus ... :-) (Klik om te vergroten) 
1 Comment
Ik heb even een klein mini-steekproefje gehouden, maar het blijkt dat bovenstaand spreekwoord niet zo bekend is bij mijn huisgenoten. "April doet wat hij wil" scoort wat dat betreft stukken beter. Maar na vandaag heeft iedereen - al dan niet live of op tv - kunnen zien dat 'een witte hoed' in april niet zomaar een flauwekulletje is! Met ettelijke centimeters sneeuw op veel plekken in Nederland, en met temperaturen rond het vriespunt, is het ronduit WINTER! Nou ben ik dol op de winter zoals jullie weten, maar er zijn grenzen: op 26 april moet het natuurlijk gewoon LENTE zijn! Hier in Grijpskerk was het vandaag trouwens bar slecht, maar er lag geen sneeuw. En tussen de middag was het zelfs even heel mooi. En zo kan het gebeuren dat ik tijdens de wandeling met Noa, wèl witte 'hoedjes' tegenkwam, maar dan in de vorm van prachtige bloesems! En niet te vergeten nog wit wuivend riet en prachtige witte wolkenkoppen tegen afwisselend blauwe of donkergrijze luchten. Kortom; het was fotogeniek weer. Mooi toch?! (Klik om te vergroten) We hebben ook dit jaar weer wat broedertjes in de tuin. Zo leuk! De Turkse tortelduifjes hebben een nestje gebouwd in de klimop die tegen een pergola-paal groeit. Vorig jaar zaten ze in de klimop òp de pergola, maar nu zitten ze dus in de paal. Ik denk trouwens dat het Franse tortelduifjes zijn hoor, gezien de staat van hun nest: duidelijk met de franse slag in elkaar geflanst. Zo slordig! En ook niet echt stevig, want het 'ruugelt' (op z'n Amelands) voortdurend half uit elkaar. Er wordt dan ook niet alleen stevig gebroed, maar ook elke dag wel een poosje stevig gerestaureerd. Dan worden er driftig nieuwe takjes 'ingevlogen' om de boel weer wat aan elkaar te knutselen. We hebben er door het raam van de garagedeur perfect zicht op. Een hoop vertier, en dat op de eerste rang. Omdat ze precies langs het paadje zitten, schrokken we eerst nogal van elkaar: zij van ons als we langsliepen, en wij van hun omdat ze dan ineens met veel bombarie uit de hedera opvlogen. Maar inmiddels zijn we aan elkaar gewend, en blijven ze kalmpjes zitten als we langslopen. Je wordt hooguit ietwat nieuwsgierig gadegeslagen met die kleine kraaloogjes. (ik noemde hem / haar "Kraaloog Dolleman" toen ze nog zo wild opvlogen). En zoals jullie zien: we hebben ook bezoek van een koolmezenpaartje. Duidelijk nog verkerend in een minder ver gevorderd stadium, want nog ijverig op zoek naar de zachtste hondenharen voor het kraamkamertje. Noa's haren verdwijnen dus tegenwoordig in een vogelnest! Mooi toch, zo'n staaltje recycling? Ik heb nog niet ontdekt waar de mezen huizen, dat ga ik de komende dagen proberen uit te ... eh, vogelen! (Klik om te vergroten) (en: wordt vervolgd) Als er nou ìets is wat super ontspannend is, dan is dat wel al wandelend fotograferen in de natuur. Gewoon wandelen is sowieso al fijn, maar omdat je dan vaak niet alleen bent is het toch een andere beleving. Dan wordt er gekletst, gelachen en al dan niet gekibbeld over de route. Of het tempo ... ;-) Daar heb je geen last van in je eentje. Vind je het nou een beetje 'raar' voelen om in je uppie aan de wandel te gaan, en gaat een hond aanschaffen je een stap te ver, dan zou ik zeggen: neem een fototoestel mee! Je zult zien dat je met andere ogen om je heen kijkt en ineens de mooiste dingen ontdekt. Of spannende dingen (een ree van heel dichtbij! Prachtige staartmeesjes!! Nog niet gelukt om die vast te leggen, maar toch!) En na een poosje smaakt het naar meer, wedden? Dan blijf je iets langer stilstaan om het onderwerp net even wat mooier op de foto te krijgen. En zodra je stilstaat zíe je niet alleen meer, maar hoor je ook nog eens allerlei geluiden die je eerst niet waren opgevallen. En voor je het weet vergeet je helemaal de tijd ... nou, als dat geen ontspanning is! (Klik om te vergroten) Fotograferen is leuk, maar foto's nabewerken ook! Van een gewoon, doorsnee kiekje, kun je in de nabewerking een bijzondere foto maken. Wie kent de apps niet die op elk mobieltje te vinden zijn om je selfies een opkikkertje te geven? Alle foto's van mijn hand zijn bewerkt met software van Adobe Lightroom, en deze keer laat ik - in het kader van de lente - met een bosje tulpen zien wat er zoal mogelijk is. Nu is dit een beetje pierewaaien; nabewerken voor de lol. Maar in het dagelijks leven is het 'serious business': een precisiewerkje! Tijdrovend, maar vooral leuk om het beste uit elke foto te halen. Vroeger dook je de doka in, en tegenwoordig duik je daarvoor achter de pc. Het is de vrijheid die de fotograaf heeft om zijn/haar eigen stempel op de foto's te drukken, al zal dat niet altijd ieders smaak zijn. Smaken verschillen tenslotte, ook in de fotografie! (Klik om te vergroten) |
